De rijkdom van eenvoud; back to the basics
Het was een mooie en insprirerende dag. Inspirerend vanwege de eenvoud. We gingen op bezoek bij twee oudere mensen die hun hele leven hebben weten te leven met bijna niets. Vaak kan je bij dit soort mensen een combinatie van levenswijsheid en levensvreugde aantreffen. Dat was ook nu het geval. Het inspirerende zat vooral in het moment waarop ik de oudere man kon vragen of hij weet waar hij naartoe zal gaan als hij komt te overlijden. Nee, hij wist niet of God hem zou willen aannemen was zijn antwoord. Daarop konden we praten over het geloof in het geschenk van God, Zijn Zoon, de vergeving, verzoening en uitnodiging van God. Allemaal enorme zaken die aandacht kregen op het erf van twee arme mensen omringt door armzalige schuurtjes. De man was blij met de zekerheid die spreekt uit Johannes 3: “uit liefde van God…. opdat niemand verloren zou gaan.” Ik mocht wel even voor hem bidden en dat deed hem goed.
Als ik dan na huis ga na zo’n bezoek, ben ik blij en ook bezorgd. Blij om de eenvoudige manier waarom je mensen blij kunt maken, Bezorgd om mezelf of ik niet teveel opga in de zorgen van alledag, zorgen om de kinderen, scholing, project, projecten en inkomsten en dat ik hierdoor de eenvoud van het “gelukkig zijn” uit het oog verlies. Het is belangrijk om gewoon een paar gewone mensen te bezoeken en hen gewoon te vertellen wat je gelooft en gewoon te bidden voor iemand. Dat zou zo gewoon als ademhalen moeten zijn. We maken het ons veel te ingewikkeld in ons streven naar geluk. De kern van geluk ligt nog altijd in “het is zaliger te geven dan te ontvangen” en waarom dan niet direct het beste geven: eeuwige zekerheid van eeuwige redding?
