MBO mentaliteit en de pamper-generatie

MBO: Verslag van slechts één dag….

Vandaag hebben de MBO studenten weer erg hun best gedaan om aan te tonen dat ze tot de pampergeneratie gerekend willen worden. Natuurlijk betreft dat niet alle studenten die ik tegenkwam vandaag, maar het waren er weer genoeg die hun stempel drukten. En op dat stempel staat: “Gepamperd”.

De pampergeneratie, een term die opduikt in een artikel van HP de tijd:

De pampergeneratie: verwend, gekoesterd en daardoor dóódongelukkig

Jongeren waarbij ouders niet meer streng durfden te zijn, die geen discipline hebben geleerd of zelfbeheersing, die alles konden en kunnen krijgen wat ze niet nodig hadden maar wel graag wilden en willen. Daarbij zie ik ouders die het druk hebben met geld verdienen om hun kinderen vooral méér te kunnen geven dan de kinderen van andere ouders en die dus geen tijd meer hebben voor hun kinderen. Kinderen die vervolgens verleerd zijn om op fouten gewezen te worden en om correctie te krijgen.

Vandaag waren er weer van die typische momenten. Het is de laatste week om opdrachten in te leveren. Maar als ik vraag of het gaat lukken, krijg ik een preek. Op zo’n moment pak ik dat wel op en uiteindelijk bedaart deze jonge gast omdat hij me nodig heeft voor een beoordeling. Een andere gast denkt er te komen door een applicatie van iemand anders te laten beoordelen. Er is ook een slimmerik die een complete applicatie gebouwd zou hebben maar die staat op de computer thuis en niet op de dure laptop die hij toch het hele jaar al met zich meesjouwt.

Positieve uitzonderingen?

Er zijn ook positieve uitzonderingen die vragen of ze alsnog een uitleg kunnen krijgen. Het is tenslotte het einde van het schooljaar en dan lijken er toch wat lichtjes te gaan branden. Maar als ik besluit om nogmaals uitleg te geven, blijken ze niet in staat te zijn een om een database connectie te maken, iets wat zo ongeveer een half jaar geleden behandeld is en wat elke dag nodig is om ook maar iets te kunnen maken of te testen. Kortom: deze jongens hebben het afgelopen half jaar niets gedaan. En dat schrijf ik echt zonder te overdrijven.

Stageplaatsen?

Toevallig kreeg ik eergisteren een email van een docente met de vraag of ik zou kunnen helpen met het vinden van stageplaatsen voor deze gasten. Ja dat kan ik. Maar nee, dat wil ik niet. Ik heb zelf een bedrijf (Samuel Services) en ben te vinden op www.stagemarkt.nl en heb ook enkele stagiaires gehad. Maar het lijkt me sterk dat ik een MBO student ga  aannemen. Ja, ik weet ook zeker andere bedrijven die stagiaires kunnen gebruiken en vorig jaar heb ik nog een student van me ondergebracht bij een bedrijf uit de buurt dat ik vrij goed ken. Maar ook dat werd geen succes. Het lijkt mij niet verstandig dat ik mijn naam en de naam van mijn bedrijf nog een keer verbindt aan een MBO stagiaire.

Ontbreken koppeling bedrijfsleven – niet wat betreft bedrijfskennis maar wel wat betreft bedrijfsmentaliteit

Het is vaker in het nieuws geweest de afgelopen maanden. De technische MBO en HBO opleidingen missen de koppeling met het bedrijfsleven. Een college van me legt het nog even uit in de pauze. We zouden volgens hem meer het bedrijfsleven binnen moeten halen in de school. En ook zouden we de technische vakken meer moeten indelen in technische hapklare brokken. Een andere college van me hoort het aan. Hij kent de klas die de aanleiding van dit artikel is en ik zie hem fronsen. En ik reageer. Bedrijfsleven? Is dat niet een plaats waar je op tijd dient te komen? Werken ze daar niet met deadlines? Volgens mij word je daar beoordeeld op grond van je prestatie? Van de klas die ik deze ochtend ontving, was er niet één op tijd, was 30% afwezig en heeft zeker de helft, de helft van de tijd wat anders zitten doen dan schoolwerk. En wij op het MBO weten allemaal dat dit geen uitzondering is maar ondertussen de regel. De door de pampergeneratie ongeschreven regel, opgelegd aan het schoolsysteem met de middelvinger omhoog.